زمانی که در کمیسیون اصل نود مجلس ششم پرونده‌ی زهرا کاظمی مطرح و کمیسیون محل حضور مقام‌های درجه یک و دو دستگاه‌های مختلف اجرایی بود و عملا به دلیل عدم پاسخگویی مسئولین مربوط با پرونده در دستگاه قضایی و بالطبع عدم حضور آنها در کمیسیون، سعی می‌شد برای تکمیل گزارشی که قرار بود در صحن علنی قرائت شود، از اطلاعات نهادها و دستگاه‌های دیگر بیشتر بهره گرفته شود. در یکی از این جلسات که بعد از متهم شدن وزارت اطلاعات در قتل زهرا کاظمی با حضور جمعی از معاونین این وزارت‌خانه تشکیل شد و جمع حاضر اطلاعات ذی قیمتی مطرح کردند که نه در جلسات قبل و نه حتی در جلسات بعد هیچگاه عنوان نشد، یکی از معاونین وزارت اطلاعات جمله‌ی عجیبی گفت که با تمام وجود مرا لرزاند.

او بعد از شرح کشافی که در رابطه با برخوردها، اقدامات، اتهامات و ... مطرح شده از سوی دستگاه قضایی نسبت به وزارت اطلاعات به کمیسیون ارائه داد، گفت: "وقتی با مااین جور برخورد و اینگونه ... عمل می‌شود، با مردم عادی چگونه عمل می‌شود؟"
این اظهارات در اوج دعواهای وزارت اطلاعات و دستگاه قضایی بر سر قاتل و مقصر بودن دستگاه مربوطه بود که منجر به نامه‌نگاری‌های طرفین به هم شد و گوشه‌هایی از آن را در کتاب کمیسیون اصل نود، آورده‌ام.
اخبار مجلس در قضیه‌ی رای اعتماد به دولت جدید را که دنبال می‌کردم و اظهارات مخالفین وزیر پیشنهادی کشور و فشارها یا تهدیدهایی که این افراد - که خودی و همسوی جریان حاکم و در حقیقت از جنس حاکمان جدید بودند - قبل یا بعد از مخالفت‌شان با آن مواجه شده‌اند را که دیدم، نمی‌دانم چرا یک بار دیگر لرزیدم و ناخودآگاه یاد گفته‌های معاون وقت وزیر اطلاعات در کمیسیون افتادم:
وقتی با ما اینگونه ...
از دیروز، یعنی از وقتی این کابینه‌ی منحصر به فرد که هیچ شباهتی به کابینه‌های معمولی ندارد (به تعبیر رئیس جمهور)، رای آورده، بارها این جمله را در ذهنم مرور کردم ...