وقتی انتخابات مجلس هفتم در شرایطی که همه به یاد داریم، برگزار شد؛ بعد روز انتخابات، که در واقع می‌توان بخش قابل ملاحظه‌ای از راه یافتگان را منصوبین شورای محترم نگهبان تلقی کرد، امام جمعه‌ی محترم قم و رئیس مجلس خبرگان در اظهاراتی عجیب فرمودند: "قبل از انتخابات فهرست نمایندگان مجلس هفتم را پیش امام زمان بردند و ایشان لیست را تایید کردند!"
این اظهارات لابد به معنی آن است که باید همه‌ی کارهای مجلس را به حساب امام زمان بگذاریم؛ از غیبت و تاخیر گرفته تا اظهار نظرهای عجیب و طرح‌ها و پیشنهادهای عجیب‌تر و ...

در مورد انتخابات ریاست جمهوری هم همین روایت تکرار شد. به گفته‌ی آقای مصباح وجود مقدس ولیعصر شب بیست و سوم ماه رمضان برای آقای احمدی نژاد دعا کردند. ثمره‌ی انتخابات از عنایات حضرت ولیعصر است ...
یک بار دیگر نیز از امام زمان و باورهای دینی مردم در انتخابات ریاست جمهوری هزینه شد. بدون اینکه به پیامدهای چنین اظهار نظرهایی اندیشه شود. به گمانم اهمیت و حساسیت امور مقدس اقتضا می‌کند که از مقدسات در رقابت‌های سیاسی بهره نگیریم و به تاثیر این رفتار در بین مردم بیشتر بیندیشیم. بدون تردید دولت آینده نیز با مشکلات و اشتباهات جدی رویارو خواهد بود، شاید بهتر باشد که رقابت سیاسی را به حساب امام زمان نگذاریم. و گرنه این پرسش ابتدایی را چه کسی پاسخ می‌دهد که "چرا امام زمان این صلاحدید شان را به علمای قم نفرمودند تا آنان نیز همگی از رییس جمهور مورد نظر آقای مصباح حمایت کنند؟".
پرسش دوم این است که "در انتخاب‌های گذشته امام زمان چه موضعی داشته‌اند؟ آقایان هاشمی و خاتمی با دعای امام زمان انتخاب شده‌اند یا اینکه در آن انتخابات دعای امان زمان بی‌تاثیر بوده است؟".
خوبست آقایان از این پس به خاطر امام زمان هم که شده، سنجیده‌تر سخن گویند.