نظراتی که از خوانندگان در روزنوشت دیروز داشتم، بسیار متنوع و آموزنده بود. آنچه که امروز می‌خواهم به آن اشاره کنم در رابطه با دوستانی است که معتقد بودند به دلیل تفاوت هفت میلیونی آرای نفر اول و دوم نمی‌توان قایل به تخلف و تقلب بود. در پاسخ به این جمع باید گفت:
1- تقلب، تقلب است. می‌خواهد یک رای باشد یا چند میلیون. مطمئنا کسی که می‌تواند یک رای را جا به جا کند، با برنامه‌ریزی و سازماندهی هشت ساله می‌تواند میلیون‌ها رای را به نفع خود مصادره نماید.

2- تخلف صرفا دستکاری در رای مردم نیست، چه بسا دستکاری در ذهن مردم تخلفی به مراتب تاثیرگذارتر و خطرناکتر از نوع اول است؛ مثل آنچه در جریان انتخابات اخیر با هزینه‌ی میلیاردی توسط نهادهای شناخته شده نامدار و بی‌نام و نشان از بیت‌المال برای تخریب یک کاندیدا انجام شد.
3- اگر تخلف سازماندهی شده نبود، سایت‌ها و روزنامه‌های جریان اقتدار گرا پیش از باز شماری، خبر از نتیجه‌ی انتخابات نمی‌دادند.
4- اگر انتخابات نهم سالم برگزار شده بود، چهره‌هایی همانند کروبی در دور اول و هاشمی در دور دوم به درگاه خداوند شکایت نمی‌بردند و یاس خود را از رسیدگی مسئولان و ناظران و داوران اعلام نمی‌کردند. بی شک نامه‌ی کروبی در مرحله‌ی اول و نامه و بیانیه‌ی هاشمی در هر دو مرحله مهمترین سند داوری در باره‌ی سلامت ادعایی این انتخابات خواهد بود ...
البته آنچه گفتم به معنی زیر سئوال بردن میلیون‌ها آرای سالمی که مردم از سر اعتقاد و درد به احمدی نژاد داده‌اند، نیست. حتی در رابطه با آرایی که برخی از سر لج برای از هم پاشی سریعتر نظام به احمدی نژاد داده‌اند ،نمی‌شود. و نیز در رابطه با آرای شناوری که بعضی از سر بی تحلیلی و عدم شناخت - برای تغییر وضع موجودی که یکی از عوامل ایجاد آنرا هاشمی می‌دانستند - داده‌اند، نمی باشد. این تحلیل صرفا در رابطه با آرایی است که با استفاده از ابزارها و رانت‌های قدرت به 17 میلیون رسید.