نام‌گذاری ایام و هفته‌هایی همچون هفته دفاع مقدس، هفته‌ی زن، هفته‌ی وحدت ... با دلایل و اهداف مشخص و تعیین شده‌ای همراه بوده است. به عبارتی اگر این ایام یا هفته‌ها در حد یک "نام" بدون تحقق هدف یا برنامه مورد نظر باقی بماند، بتدریج زمینه‌ی لوث شدن آنها در بین افکار عمومی فراهم می‌شود.
اگر به طور مثال در هفته‌ی دفاع مقدس هدف گرامیداشت و بیان رشادت‌های رزمندگان ایرانی در ایام نبرد با دشمن بعثی بوده، در هفته‌ی زن بزرگداشت مقام زن (مادر) هدف برگزارکنندگان است، انتظار از برگزاری هفته‌ی وحدت، تحقق جلوه‌های عینی و عملی وحدت میان اهل سنت و شیعیان است. به عبارتی در کنار برخی برنامه‌های نمادین، این خواسته‌ی بحق که طی این سال‌ها در جهت تحقق عملی وحدت چه گام‌هایی برداشته شده، باید دقیق پاسخ گفته شود.

البته اگر از برگزاری همایش‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی و دعوت از برخی چهره‌های تکراری بگذریم، کمتر جلوه‌ای از وحدت در عمل مشاهده می‌شود. شاید اگر هزینه‌های هنگفتی که مصروف برگزاری چنین نشست‌هایی طی دو دهه‌ی اخیر شده، مصروف تحقق و توزیع عدالت در عمل می‌شد و هر سال یک برنامه‌ی مشخص در دستور کار دست اندرکاران امر وحدت قرار می‌گرفت، بدون تردید امروز شاهد بروز برخی نارضایتی‌ها در بین اقشار مختلف اهل سنت نبودیم.
امروز با توجه به تحولاتی که در کشورهای پیرامون در جریان است، ایران نمی‌تواند نسبت به مطالبات شهروندان خود اعم از شیعه یا سنی یا سایر اقلیت‌های دینی، قومی، مذهبی بی‌توجه باشد.
بدون تردید تا زمانی که اهل سنت امکان داشتن مسجد در پایتخت کشور نداشته باشند و برای خواندن نماز جمعه ناگزیر از رفتن به سفارت‌خانه‌های خارجی‌اند، تا زمانی که اهل سنت امکان مشارکت و حضور در سطوح مختلف مدیریتی کشور را نداشته باشند، تا زمانی که اهل سنت در مناطق خود امکان اداره‌ی امور خود چه در بعد مذهبی یا سیاسی نداشته باشند، تا زمانی که ... نمی‌شود از وحدت سخن گفت.
میلاد حضرت محمد(ص) و امام صادق‌(ع) بر همگان مبارک باد.